długością wiązania
Encyklopedia PWN
niemiecki fizyk teoretyk.
metoda obliczeniowa stosowana w teoret. badaniach trójwymiarowej struktury złożonych związków chemicznych i ich kompleksów międzycząsteczkowych (np. kompleksów supramolekularnych);
geometria
dyscyplina nauki zajmująca się badaniem figur, tj. fragmentów rozmaitych przestrzeni.
[gr. gḗ ‘ziemia’, metréō ‘mierzę’],
kryształ nitkowy, wiskers,
bardzo cienki, podobny do włosa monokryształ o średnicy rzędu 1 µm i stosunku długości do średnicy ok. 103;
laser
urządzenie wzmacniające lub generujące spójne promieniowanie elektromagnetyczne (fotony) w zakresie widmowym między daleką podczerwienią a nadfioletem;
[ang. Light Amplification by Stimulated Emission of Radiation ‘wzmacnianie światła przez wymuszoną emisję promieniowania’],